ჩილელი პოეტის, გაბრელა მისტრალის ,,ათი მცნება მასწავლებელს"

1. გიყვარდეს მთელი გულითა და სულით.თუ სიყვარული არ შეგიძლია, ნუ ასწავლი ბავშვებს.2. ასწავლე სადად,უბრალოდ.ისე,რომ მთავარი არ გაგეფანტოს.3.გაიმეორე, როგორც ბუნება იმეორებს, ვიდრე არ მიაღწევს სრულყოფილებას.4.ასწავლე ისე,რომ გახსოვდეს მშვენიერება,რადგან იგი დედაა ყოველივესი.5.იყავი გულანთებული. ლამპრები რომ აანთო, ცეცხლი უნდა გქონდეს გულში.6. სული შთაბერე გაკვეთილს. ყოველ გაკვეთილს სული უნდა ედგას ცოცხალ არსებასავით.7. იზრუნე სულის ამაღლებაზე.რომ გასცე, უნდა გქონდეს.8.გახსოვდეს,შენი პროფესია ხელობა კი არა, ღვთისმსახურებაა.9.ყოველდღე,გაკვეთილის დაწყებამდე, საკუთარ სულში ჩაიხედე, წმინდა თუ გაქვს გული.10.იფიქრე იმაზე, რომ ღმერთმა შენ დაგაკისრა ხვალინდელი დღის შექმნა.

საკონცენტრაციო ბანაკსი გადარჩენილი სკოლის დირექტორის წერილი მასწავლებლებს: 

,,ძვირფასო მასწავლებელო!მე ცოცხალი გადავურჩი საკონცენტრაციო ბანაკს და ჩემმა თვალებმა იხილა ის, რაც არ უნდა ნახოს არც ერთმა ადამიანმა:როგორ აშენებენ სწავლული ინჟინრები გაზის კამერებს;როგორ წამლავენ კვალიფიციური ექიმები ბავშვებს;როგორ კლავენ სწავლადამთავრებული მედდები ჩვილ ბავშვებს;როგორ ესვრიან და წვავენ ბავშვებსა და ქალებს უმაღლესი საგანმანათლებო დაწესებულების კურსდამთავრებულები.როგორ აშენებენ სწავლული ინჟინრები გაზის კამერებს;როგორ წამლავენ კვალიფიციური ექიმები ბავშვებს;როგორ კლავენ სწავლადამთავრებული მედდები ჩვილ ბავშვებს;როგორ ესვრიან და წვავენ ბავშვებსა და ქალებს უმაღლესი საგანმანათლებო დაწესებულების კურსდამთავრებულები.ამიტომაც, მე არ ვენდობი განათლებას!მე გთხოვთ, დაეხმარეთ მოსწავლეებს გახდნენ ადამიანები. თქვენმა ძალისხმევამ არ უნდა მიგვიყვანოს სწავლული მონსტრების, ნამეცადინები ფსიქოპატების, განათლებული აიხმანების ჩამოყალიბებამდე.კითხვა, წერა, არითმეტიკა მხოლოდ მაშინ არის მნიშვნელოვანი, როცა ეხმარება ჩვენს შვილებს გახდნენ უფრო ა დ ა მ ი ა ნ უ რ ე ბ ი!

მიხეილ ჯავახიშვილის 10 მცნება, რომელიც საკუთარ ქალიშვილს დაუწერა:
1. შენ ხარ მარადიული, განუყრელი და ერთადერთი წევრი და მსახური შენი მშობელი საქართველოსი.
2. შენი სამშობლოს მტერი შენი პირადი მტერია, ხოლო მისი მეგობარი შენი პორადი მეგობარი.3. ყველაფერი რაც გაქვს და გექნება, შენი სიცოცხლეც კი, მას ეკუთვნის. შენ ხარ მისი მუდმივი მოვალე და განუყრელი შვილი.
4. მიეცი მას წრფელი გულით ყოველივე და ისიც მოგცემს ყოველივეს.
5. მაინც მუდმივ შენი თავის იმედი იქონიე, ისე იცხოვრე ვითომ ამ ქვეყნად არც მოვალე გყოლია და არც მშველელი.
6. განაგე თავი შენი და დაუმორჩილე გონებას შენი ჟინი, კერპი გული და ურჩი სურვილები.
7. გზის გაკვლევა და გამარჯვება შეიძლება მხოლოდ შრომით და პატიოსნებით. ზარმაცობა ცუღლუტობაა, სიცრუე და სიყალბე ადამიანს ადრე თუ გვიან უეჭველად დაღუპავენ.
8. სანამ საკუთარ ფეხზე არ დამდგარხარ, მშობლებს დაუჯერე ყველაფერი, იმათ შენთვის მხოლოდ სიკეთე უნდათ. ჯერჯერობით საკუთარ ჭკუას, ჟინს და გულის ზრახვას ნუ აჰყვები.
9. თავმოყვარეობა შეიძინე და საკუთარი თავის ფასი ისწავლე, მაგრამ ნუ გადააჭარბებ, არ გაამაყდე.
10. ბოლოს და ბოლოს ყოველივეს სჯობია სამი რამ: პირველი შრომა, მეორე შრომა და მესამე შრომა.

ოთარ ჭილაძის 10 მცნება

1. ადამიანი სინდისია. სინდისის გარდა, რაც უნდა წაართვა, მაინც ადამიანი იქნება. სიკვდილის მერეც ადამიანისგან მარტო სინდისი რჩება. სინდისი იგივე ადამიანის სულია, ანუ სული იგივე სინდისია. აქედან დასკვნა: თუკი რამე ყოფილა, სინდისი ყოფილა უკვდავი.
2. მასუნთქეთ ჩემი სამშობლოს სურნელი. ხურდა არ მინდა. სიცოცხლეს ვიხდი მთლიანად. რაც უნდა პარადოქსულად ჟღერდეს ჩვენს დროში, სამშობლოს სურნელს ვერ გაყიდი. სამშობლო იყიდება მისი სურნელი კი არა.სურნელი მაინც აქ რჩება, გამოცარიელებულ სივრცეში, ნასამშობლარზე...
3. სახლი მხოლოდ ის ადგილია,სადაც სხეული ეშვება სულის ღუზასავით.
4. მეტი არც არაფერია ოჯახი. მიუხედავად უსიტყვო შეთანხმებისა, ანდა, სწორედ უსიტყვო შეთანხმების გამო, არავის არ უნდა და მაინც ყველას ხელს აძლევს ერთ ჭერქვეშ ცხოვრება.
5. სიყვარულიც თავისებური ომია, ომის და დაპირისპირების განსაკუთრებული სახეობაა, თუმცა ნებისმიერი ომისა და დაპირისპირებისგან განსხვავებით, აქ მხოლოდ ის იმარჯვებს, ვინც მარცხდება, ანუ, ვისაც დათმობის, გაგების, მიტევების მეტი უნარი აღმოაჩნდება; ამიტომაცაა ყველასთვის და ყოველთვის გაუგებარი. მაგრამ ამავე დროს მიმზიდველიცაა და ძლიერიც, სწორედ იმიტომ, სრულებითაც რომ არ ცდილობს გასაგები გახდეს ვინმესთვის.
6. ადამიანი არასოდეს მარტო არ ცდება, მაგრამ, სამწუხაროდ, ყოველთვის მარტო აგებს პასუხს საერთო შეცდომებისთვის.
7. ბავშვებს ახლობლების უცილობელ სიყვარულში დარწმუნება ანიჭებთ ენით უთქმელ, უდიდეს სიამოვნებას. ისინი განუწყვეტლივ მოითხოვენ ამ სიყვარულის დადასტურებას და ყველაფერში ამ სიყვარულის აღმოჩენას ცდილობენ.
8. რაც უფრო ადრე განეწყობი სასიკვდილოდ მით უკეთესი, მერე მშვიდად გაატარებ დარჩენილ დროს. თავიდანვე იმიტომ ეძლევა ადამიანს სიცოცხლე – სიკვდილისთვის რომ მოემზადოს, მოსამზადებელი დროა: როგორც მოწაფეებს ეძლევათ გარკვეული დრო ამა თუ იმ საგნის მოსამზადებლად. თუ დროში ვერ ჩაეტიე, ჩაიჭრები, _ ანუ ღირსეულად ვერ მოკვდები, გამაიმუნდები.
9. ადამიანი თავად არის საკუთარი თავის მტერი, იმიტომ რომ, მთელი სიცოცხლე გაორებულია, გაორებული კი არ არის, ყველაფერი ორი აქვს მომადლებული ბუნებისგან, არა მარტო ფეხი, ხელი, თვალი და ყური – ფიქრიც, მიზანიც, თვალსაზრისიც, სურვილიც… მდინარესავით ორ ნაპირს შორის მიედინება გაჩენის დღიდან, და აქამდე არ იცის, ვერ დაუდგენია, რომელი ურჩევნია, რომელ ნაპირს მიეტმასნოს, რომელს მიეხეთქოს მთელი ძალით, რომელს მიეფეროს და რომელს გაულაწუნოს მღვრიე ტალღა სილასავით.
10. თითოეულ დღეს სიგრძეზე მეტი სიღრმე აქვს, რომელიც შეიძლება წელიწადსაც კი გაუტოლდეს.. ყველას ვუსურვებ, იპოვოს სიცოცხლის არსი, გეცხოვროთ ღირსეული და ლამაზი ცხოვრებით...2. მასუნთქეთ ჩემი სამშობლოს სურნელი. ხურდა არ მინდა. სიცოცხლეს ვიხდი მთლიანად. რაც უნდა პარადოქსულად ჟღერდეს ჩვენს დროში, სამშობლოს სურნელს ვერ გაყიდი. სამშობლო იყიდება მისი სურნელი კი არა.სურნელი მაინც აქ რჩება, გამოცარიელებულ სივრცეში, ნასამშობლარზე...3. სახლი მხოლოდ ის ადგილია,სადაც სხეული ეშვება სულის ღუზასავით.4. მეტი არც არაფერია ოჯახი. მიუხედავად უსიტყვო შეთანხმებისა, ანდა, სწორედ უსიტყვო შეთანხმების გამო, არავის არ უნდა და მაინც ყველას ხელს აძლევს ერთ ჭერქვეშ ცხოვრება.5. სიყვარულიც თავისებური ომია, ომის და დაპირისპირების განსაკუთრებული სახეობაა, თუმცა ნებისმიერი ომისა და დაპირისპირებისგან განსხვავებით, აქ მხოლოდ ის იმარჯვებს, ვინც მარცხდება, ანუ, ვისაც დათმობის, გაგების, მიტევების მეტი უნარი აღმოაჩნდება; ამიტომაცაა ყველასთვის და ყოველთვის გაუგებარი. მაგრამ ამავე დროს მიმზიდველიცაა და ძლიერიც, სწორედ იმიტომ, სრულებითაც რომ არ ცდილობს გასაგები გახდეს ვინმესთვის.6. ადამიანი არასოდეს მარტო არ ცდება, მაგრამ, სამწუხაროდ, ყოველთვის მარტო აგებს პასუხს საერთო შეცდომებისთვის.7. ბავშვებს ახლობლების უცილობელ სიყვარულში დარწმუნება ანიჭებთ ენით უთქმელ, უდიდეს სიამოვნებას. ისინი განუწყვეტლივ მოითხოვენ ამ სიყვარულის დადასტურებას და ყველაფერში ამ სიყვარულის აღმოჩენას ცდილობენ.8. რაც უფრო ადრე განეწყობი სასიკვდილოდ მით უკეთესი, მერე მშვიდად გაატარებ დარჩენილ დროს. თავიდანვე იმიტომ ეძლევა ადამიანს სიცოცხლე – სიკვდილისთვის რომ მოემზადოს, მოსამზადებელი დროა: როგორც მოწაფეებს ეძლევათ გარკვეული დრო ამა თუ იმ საგნის მოსამზადებლად. თუ დროში ვერ ჩაეტიე, ჩაიჭრები, _ ანუ ღირსეულად ვერ მოკვდები, გამაიმუნდები.9. ადამიანი თავად არის საკუთარი თავის მტერი, იმიტომ რომ, მთელი სიცოცხლე გაორებულია, გაორებული კი არ არის, ყველაფერი ორი აქვს მომადლებული ბუნებისგან, არა მარტო ფეხი, ხელი, თვალი და ყური – ფიქრიც, მიზანიც, თვალსაზრისიც, სურვილიც… მდინარესავით ორ ნაპირს შორის მიედინება გაჩენის დღიდან, და აქამდე არ იცის, ვერ დაუდგენია, რომელი ურჩევნია, რომელ ნაპირს მიეტმასნოს, რომელს მიეხეთქოს მთელი ძალით, რომელს მიეფეროს და რომელს გაულაწუნოს მღვრიე ტალღა სილასავით.10. თითოეულ დღეს სიგრძეზე მეტი სიღრმე აქვს, რომელიც შეიძლება წელიწადსაც კი გაუტოლდეს.. ყველას ვუსურვებ, იპოვოს სიცოცხლის არსი, გეცხოვროთ ღირსეული და ლამაზი ცხოვრებით...

მომწონს

ნოდარ დუმბაძე მასწავლებლის შესახებ

           ოთხ საიდუმლოს უნდა ფლიბდეს მასწავლებელი:

1. უსაზღვროდ უყვარდეს ბავშვები;

2. უსაზღვროდ უყვარდეს საგანი, რომელსაც ის ასწავლის;

3. ქონდეს უნარი - ეს სიყვარული სხვასაც შეჰყაროს, როგორც სენი 

უკურნებელი;

4. იყოს უაღრესად თანამედროვე, ქონდეს ცოდვა - მადლის ანუ 

სიმართლის გაჩენის და მოთმინების დიდი უნარი.

5. მთავარი მაინც ის არის, რომ ბავშვმა სკოლაში, როგორც სალოცავ

ტაძარში, ისე იაროს და იქ უწმინდესი და უნეტარესი სულიერი 

მოძღვარი დახვდეს. 

ქართული ენა- ღმერთების ენა

თუ როგორ აფასებდნეენ ჩვენი წინაპრები ქართულ ენას და როგორ შეეძლოთ იმის დაცვა რაც მათია..
ჩვენი წინაპრები განსაკუთრებულნი ყოფილან, ისეთები, როგორიც დროსა და ვითარებას შეეფერებოდა..

ერთხელ ჰუნებთან ომში გამარჯვებულმა ირანს მიმავალმა შაჰმა გზად გაიარა საქართველოში.
შაჰს ეახლა პიტიახში.იაკობიც(ცუტაველი) თან წაიყვანა. შაჰმა თავის კარავში პოეტთა და ფილოსოფოსთა ტურნირი გამართა ყველას თავისი ენა უნდა ექო. შაჰს არ ეეჭვებოდა, რომ ყველა შეაქებდა სპარსულს, ან სპარსნი იტყოდნენ უკეთეს ქებას,ვიდრე სხვა ერის შვილნი.
გამოვიდა სპარსი და აქო ფარსის ენა.
ბიზანტიელი აქებდა ელინურს.
ყივჩაღმა თავისი ენის დიდება თქვა.
ალანმა თავისი დედაენა ადიდა.
ჯერი ქართულ ენაზე რომ მიდგა, პიტიახშმა ცურტაველი გაიყვანა ასპარეზზე.
-შენი ენა ვინ შექმნა? -ჰკითხა პირქუშმა შაჰმა ცურტაველს
-ჩემი ენა ღმერთმა შექმნა! უპასუხა იაკობმა ჯიქურ.
-რომელმა? -ოკითხა ისევ შაჰმა-რომელმა ღმერთმა? ბუდამქრისტემ,შივამ თუ ზარათუშტრამ?
იაკობი ერთხანს დუმდა მერე დაუმატა: იმ ღმერთმა,ვისი ჯვარიც გულზე მკიდია.
არ ეჭაშნიკა ეს შაჰს. არ მოეწონა,მაგრამ არაფერი თქვა. შაჰი თეთრ ჰონებს ეომებოდა და ქართველებთან გადაკიდებას ერიდებოა და თქვა იაკობმა ქართული ენის ქება.
-შეხედე ქართულ ცას, ვარსკვლავების ალმასითაა მოჭდილი.იმ ვარსკვლავთა შუქია ქართულ ენაში. მზერა მიაპყარით ჩვენს მთებსა და კედლებს! მათი სიმტკიცე და გამძლეობა,სილამაზე და სიმაღლეა დედა ქართულში.
შეხედეთ ქართულ ყანას, მისი ბარაქიანობაა ქართულ ენაში. ერთ სიტყვას გადააგდებ სიბრძნის ხნეულში და ათას პურის მარცვლად ამოთავთავდება ის დალოცვილი.
ნახეთ ეს ხმალი ფარნავაზიან-გორგასლიანი,მისი პირივითაა მჭრელი ენა ქართული.
ჩემი ენის ბგერა და თვისება-სამყაროს ბგერათა და თვისებათა ანარეკლია.
თვალი მიაპყარით ლამაზ ქართველ ქალს. არა არის რა მასზე მშვენიერი ამ ქვეყანაზე. მისი სილამაზე და სინაზეა ქართულ ენაში.
შეხედეთ ცას,მზესა და მთვარეს,მათი ხატია ქართულ ანბანში.მათი შუქია ქართლოსის ენაში.
შეხედეთ ჩანჩქერს მათი ხმაურია ქართულს ენაში.
მოუსმინეტ ზღვას-მისი ქუხილია არეკლილი ქართულს ენაში.
ყური დაუგდეთ ბულბულს და თქვენ იგრძნობთ მისი გალობის ეშხს მამა-პაპის უკვდავ სიტყვებში
გულისყურით მოუსმინეთ დედის ნანას და თქვენ იგრძნობთ მის სითბოს ქართულ ენაში.
მიაყურადეთ ზვავების გრუხუნს და მეხტა ტეხას,თქვენ იგრძნობთ მათ ლაწალუწს და ძალას ქართულს ენაში.
შეხედეთ არწივს, როგორ კრავს ირაოს ფხოვის მთათა მწვერვალებზე. ქართულ ენაში არის იმ არწვის გაფრენის სიმაღლე და სილამაზე, ქართულ ენაში არეკლილია იმ მწვერვალების თოვლის სითეთრე და სიწმინდე.
ოქროპირობდა და ამკობდა ენას იაკობ ხუცესი.
შაჰი უსმენდა.
-ამბოენ,რომ ალექსანდრე მაკედონელი შეყვარებულთან სოლომონ ბრძენის ენაზე ლაპარაკობდა, მტერთან-სპარსულ ენაზე, ღმერთთან-ელინთა ენაზე,მოყვარესთან-ესპანურ ენაზე, თქვა ნიშნის მოგებით შაჰის კარის პოეტმა-რამდენადაც ვიცი მან ქართული ენა არ იცოდა.
იაკობი არ დაიბნა.
-მაგრამ მას რომ სცოდნოდა ქართული, ის იპოვიდა მასში სოლომონ ბრძენის ენის სიტკბოს, სპარსულის ძალას, ელინურის კეთილხმოვანებას, ესპანურის მუსიკას, და კიდევ აქადურისა და შუმერულის სილამაზესა და ხეთურის სიდიადეს,-თქვა ცურტაველმა.
ქართულ სიტყვას არ აქვს თავისი ფერი,მუსიკა,სიბრძნე.
ეს სიტყვა უფრო ღრმაა,ვიდრე მტკვარი და შავი ზღვა,უფრო მაღალი ვიდრე მყინვარი,უფრო მტკიცე, ვიდრე ქართლის ქვაციხეები…ეს სიტყვა უფრო რეკავს,ვიდრე ზარები შენთა სამრეკლოთა,დედაო მცხეთავ ის უფრო თბილია ვიდრე დედის უბე და უდრო საყვარელი,ვიდრე საბედო ქალწული…
ამ ენას შეუძლა გამოთქვას ყველაფერი,რაც თქმულა და რაც არ თქმულა კაცთა მოდგმის მიერ სამყაროს შექმნის დღიდან და ისიც თქვას, რაც ჯერ არ ითქმის.
და მჯერა დღესა მას მეორედ მოსვლისა, ღმერთი ამ ენაზე განკითხავს მსოფლიოს.
- იაკობ ცურტაველო, ოქროპირო. შენი ფრესკით უნდა იყოს მოხატული საქართველოს ციხე-ტაძრები, -თქვა პიტიახშის კარის პოეტმა და ატირდა. პიტიახშს დანა კბილს არ უხსნიდა. ბოლოს როგორც იქნა ამოღერღა :
-იაკობ არ შეგეშინდებოდა შაჰს თავი რომ მოეჭრა სენთვის?
-კაცს რომელიც დაიზარებს თავისი ენისათვის თავის დადებას,ჩათვალეთ რომ თავი არ აბია,-უპასუხა იაკობმა.

“უკანასკნელი ორთაბრძოლა”
ლადო ალფენიძე.

ყველას ესე უნდა შეეძლოს მისი ენის,ქვეყნის და საერთოდ რაც შენია ყველაფრის დაცვა…

,,ვეფხისტყაოსანი" - შოთა რუსთაველი by Slidely Slideshow

ჩემო კარგო ქვეყანავ! by Slidely Slideshow

შოთა რუსთაველი

რუსთაველის ეპოქა

                                                ვეფხისტყაოსანი

                  ''რასაცა გასცემ შენია, რაც არა დაკარგულია."

ილია ჭავჭავაძე- მართალი

ვაჟა-ფშაველა- ბუნების მგოსანი

გალაკტიონ ტაბიძე